پروسیجر بنتال یکی از عمل‌های جراحی پیچیده قلبی است که در آن هر دوی دریچه آئورت قلب و ریشه آئورت و شریان آئورت صعودی با هم تعویض می شوند. این عمل در بیماریهای مشترکی که همزمان شریان آئورت صعودی و دریچه آئورت مشکل دارند، انجام می شود و به افتخار دکتر بنتال - Hugh Bentall - که در سال ۱۹۶۸ این عمل را انجام داد، نامگذاری شده است.

عمل بنتال چیست؟

در این عمل جراحی همزمان بیماری دریچه آئورت و ریشه آئورت باهم درمان می شوند. البتّه در مواردی قسمتی از شریان آئورت صعودی هم همراه با آنها تعویض می شود. برای اینکه نوع عمل را بهتر متوجّه بشوید، لازم است مختصری در مورد آناتومی ریشه آئورت بدانیم.

ریشه آئورت جایی است که خروجی قلب که دریچه آئورت قرار دارد را به شریان آئورت در قسمت ابتدایی و صعودی آئورت، متصل می کند. همزمان رگهای کرونری که به عضلات قلب خونرسانی می کنند هم از ریشه آئورت جدا می شوند.

در بیماریهای دریچه آئورت، صرفاً دریچه قلب تعویض میشود و در بیماریهای شریان آئورت هم قسمتی از شریان آئورت با استفاده از رگ مصنوعی یا توبول گرافت، تعویض می گردد. گاهاً اتفاق می افتد که این دو بیماری همزمان وجود دارند و دریچه آئورت همزمان با ریشه آئورت و شریان آئورت باید تعویض شوند. در اینگونه از موارد هر سه قسمت با استفاده از یک رگ مصنوعی که به انتهای آن دریچه مصنوعی فلزی یا بیولوژیک متّصل شده است، تعویض می شوند. به این عمل بنتال گفته می شود.

عمل بنتال در چه مواردی انجام می شود؟

این عمل در بیماریهای ریشه آئورت بیشتر انجام می شود. مانند:

سندرم مارفان: و بیماریهای بافت همبند مشابه با آن. در این بیماریها به دلیل سست بودن بافت همبندی، ریشه آئورت و ابتدای آئورت صعودی به حدّی گشاد می شوند که می توانند باعث نارسایی دریچه آئورت هم بشوند. چاره کار تعویض هر سه قسمت دریچه، ریشه و شریان آئورت صعودی است.

عفونت و اندوکاردیت: در مواردی که عفونت دریچه آئورت گسترده باشد و بتواند ریشه آئورت و قسمت ابتدایی آئورت را تخریب نماید، لازم است تا عمل بنتال صورت بگیرد.

در تروما و ضریات شدید

فشارخون بالا و بیماریهای آئورت

واسکولیت: بیماریهایی مانند آرتریت تاکایاسو، اسپوندیلیت آنکیلوزان و آرتریت ژیانت سل.

و در برخی از بیماریهای مادرزادی قلب

انتخاب نوع دریچه

در جراحی بنتال می توان هم از دریچه‌های فلزی استفاده نمود و هم از دریچه‌های بیولوژیک و حیوانی. انتخاب بین این دو به سن، شرایط بالینی و انتخاب پزشک و بیمار بستگی دارد.

دریچه‌های فلزی احتیاج به مصرف دائمی داروی رقیق کننده خون، وارفارین دارند. در عوض طول مدّت دوام و عمر دریچه زیاد است. این نوع از دریچه در افراد کمتر از ۶۰ سال بهتر است.

دریچه‌های بیولوژیک در اغلب موارد احتیاجی به مصرف وارفارین ندارند ولی در عوض احتمال آسیب و تخریب آنها بالا است. این نوع از دریچه‌ها در افراد بالای ۶۵ سال بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند.

بعد از عمل

بعد از عمل جراحی بنتال لازم است از دو جهت مراقبت طولانی مدّت صورت بگیرد. 

یکی از بابت دریچه مصنوعی آئورت. اگر دریچه از نوع فلزی باشد، لازم است در مورد مصرف وارفارین و تنظیم دوز INR بصورت مکرر تحت نظر باشید، در مورد دریچه‌های بیولوژیک و غیر فلزی هم لازم است هرچند وقت یکبار از جهت میزان صدمه به دریچه و کارکرد آن بررسی و اکو انجام شود.

مراقبت دوم از جهت بیماری زمینه‌ای است که باعث عمل شده است. افرادی که بنتال می شوند در آینده احتمال دارد مجدداً از قسمتهای دیگر آئورت دچار دایسکشن یا تکرار آنورریسم آئورت بشوند. لذا این افراد باید از جهت سلامت آئورت پیگیری منظم داشته باشند.

یکی از بهترین اقدامات بعد از عمل بنتال مراقبت از فشارخون بالا است. از آنجایی که فشارخون بالا در این افراد می تواند باعث پیشرفت و تشدید بیماری پایه‌ای شود، لازم است با استفاده از روشهای دارویی و غیر‌دارویی فشارخون را در محدوده نرمال نگهداشت.