عامل اصلی انسداد عروق کرونری، رسوب چربی خون به ویژه کلسترول نوع LDL در لایه های داخلی عروق کرونر است. تجمّع چربی خون در عروق بدن و به ویژه عروق کرونری منجر به تشکیل پلاکهای چربی در داخل رگهای بدن خواهد شد. بعد از رسوب چربی خون در طولانی مدّت چربی کلسیم خون در لایه های چربی پلاکهای عروق رسوب خواهد کرد و اصطلاحاً پلاکهای کلسیفیه تشکیل خواهد شد. وجود کلسیم در لایه های داخلی و جدار عروق، بصورت غیرمستقیم نشان دهنده وجود پلاکهای چربی در عروق است.

در سالهای گذشته از تعیین میزان کلسیم عروق کرونر به عنوان عامل خطر و نشانه ای برای وجود رسوب چربی خون و پلاک آتروسکلروزی در عروق کرونر استفاده می شد. این کار بوسیله دستگاههای بزرگی بنام EBCT-Electeron Beam CT صورت میگرفت و از تصاویر سی تی اسکن برای تعیین میزان و وسعت درگیری عروق کرونر استفاده می شد.

امروزه دیگر از این دستگاه استفاده نمی شود و انجام سی تی آنژیو عروق کرونر جایگزین آن شده است. در سی تی آنژیوگرافی قبل از تزریق ماده حاجب یک تصویر از قلب گرفته می شود تا مقدار و وسعت کلسیم موجود در عروق کرونری مشخص گردد. میزان کلسیم کرونر بصورت کمی و رقم بیان می گردد:

عدد کلسیم بیشتر از 100 معادل با انسداد عروق کرونری بوده و لازم است شخص مبادرت به مصرف آسپیرین و داروی استاتین نماید. عددهای بیشتر از 400 نشان دهنده درگیری عروق بیش از حدّ است و در اسکور کلسیم بیشتر از 1000 امکان قضاوت در مورد لومن و قطر داخلی رگ وجود ندارد و لازم است برای بررسی انسداد داخل رگهای قلب، آنژیوگرافی روتین انجام شود.